Jaren geleden was het in een reclame de vraag der vragen die alle andere vragen overbodig maakte: biertjuhh? Ook wijn wordt meer en meer een drank voor ‘het gewone volk’, van vrienden onder elkaar. Gaat wijn de weg van het bier en wordt wijn wijntjuhh?
Voor deskundologen blijft wijn een drank voorbestemd voor goden, de groten der aarde en enkele connaisseurs waaronder zijzelf. Met lede ogen zien zij hoe het plebs meedrinkt en, veel erger, meepraat over wijn. Slechts de absurd dure wijnen blijven voor de elite die zich op dit moment veelal in Rusland en China bevindt. Diep in hun hart weten de connaisseurs: voor het behoud van het product in de totale breedte heb je een markt nodig en dus drinkers, zelfs zonder benul van wijn… Een duivels dilemma.
Mijn eerste wijndocente was een dame door de wol geverfd in de horeca. Vinologe, wijn-spijsdeskundige en docente in het MBO. Haar maakte je niets meer wijs en met een heerlijke nuchterheid bekeek zij de wijnwereld. Haar Brabantse hartelijkheid veranderde echter op slag in venijn als je het woord ‘wijntje’ in de mond durfde te nemen. Niet omdat wijn een edel product was, boven de rest verheven, maar omdat het geen recht deed aan de wijnboer die een jaar lang in de stromende regen, smorende zon, tergende wind of zompige sneeuw vol liefde zijn druifjes had verzorgd om een goed product in de fles te krijgen. Een diep en blijvend respect heeft zich sinds die tijd van mij eigen gemaakt voor wijnboeren en überhaupt mensen in de landbouw.
Prangende kwestie
En toch drong zich laatst de prangende kwestie op: als je nu heel veel van wijn houdt, mag ‘wijntje’ dan wél als teken van liefde en affectie? Ik betrap mezelf er namelijk steeds vaker op dat ik, bij de gedachte aan de spoedige ontkurking van een mooie fles, de vraag stel: wijntje? Eveneens gevolgd door een driftig ja-geknik van de gevraagde(n), net als in de bierreclame. De vraag der vragen geldt ook blijkbaar hier. Wijn als vriendendrank. Niet slechts voor connaisseurs, maar voor liefhebbers die zich niet uitputten in een aan poëzie grenzende beschrijving, maar die het simpelweg houden op lekker of niet lekker. Mensen met hart voor wijn en bij wie de wijn regelmatig door de bloedvaten stroomt. Proost! Op jullie een lekker wijntje!