Vorige week vertoefden mijn man en ik in het wijnwalhalla van Duitsland: Prowein. Een must voor iedereen die benieuwd is naar nieuwe wijnen, de banden wil aanhalen met zijn wijnboeren, ongeremd wil proeven óf gewoon lekker lomp wil zijn naar zijn medemens.
Ook in de wereld van de wijn en sterke drank lopen ze rond: mannen van het type tweedehands autoverkoper. Leuke vlotte babbel, overlopend van de mensenkennis en begenadigd met een fijnzinnige vorm van humor die het hart van de ontvanger week doet worden. Vinden ze zelf! Bij het slachtoffer komen vooral de woorden bot en irritant naar boven in combinatie met een instinctiefmatig vluchtgedrag.
Café in een achterbuurt
Tijdens onze tijgersluipgang langs de stands op Prowein werd mijn blik getrokken door een fles gin in een zachtroze fles met bloemmotief. De doelgroep voor deze drank waren vrouwen van boven de dertig en dat lukte aardig gezien mijn aandacht. Nog voordat wij onze weg konden vervolgen, stond de verkoper al bij ons. Opdringerig wilde hij weten wie we waren en waar we vandaan kwamen. Hij bleek een Amsterdammer en ik vertelde dat we uit de buurt van Maastricht kwamen. Maastricht, ach ja, daar had hij goede herinneringen aan. Vervolgens wist hij ons zonder verder nog één vraag te stellen feilloos in te schatten: caféhouders in een achterbuurt van Maastricht op zoek naar goedkope slobbers in een trendy fles. Hij pakte een in elkaar geflanst foldertje en wees twee flessen aan, die helemaal in ons concept zouden passen. ‘Kijk, dit spul is niet te drinken, maar het oogt lekker. En daar gaat het toch om, toch? Zeker in jullie branche. Ik heb hier nog een paar pallets van staan’, zei hij. Het vettige lachje waarmee hij zijn verhaal kracht bij zette, was bedoeld om mij als lacher op zijn hand te krijgen, wat niet lukte. Ik draaide me om en keek hoopvol naar mijn wederhelft die, hem kennende, deze man met een rake opmerking in één klap de mond zou snoeren. Helaas… Ik keek in het verbouwereerde gezicht van een man die met grote ogen van verbijstering de verkoper aankeek, door stomheid geslagen door zoveel onbenul. Ik wist, dit zou niet zijn moment van glorie worden. Obligaat nam ik het foldertje aan en bedankte de standhouder voor zijn informatie. Hij zou nog van ons horen. Misschien, ooit…