De wijnmarkt in Groesbeek oogt gemoedelijk voor de nietsvermoedende bezoeker. Maar achter de façade van gezelligheid en sfeer gaat een keiharde wereld schuil waarin de wetten van de markt genadeloos zijn. De beginnende koopman moet een steile leercurve hebben, wil hij succesvol zijn.
Een maand geleden stonden wij met een kraampje op de wijnmarkt in Groesbeek. Opgewekt waren wij naar het Gelderse heuvelland afgereisd om onze wijnen aan de man te brengen. Dat Gelderland je mooie streken levert, bleek al bij aankomst. In de tent was de psychologische oorlogsvoering ruimschoots aan de gang. Kraampjes van collega’s werden verschoven en lampen verhangen. Alles om zelf optimaal in beeld te staan. Wet 1: wees alert op je plek en vertrouw niemand. Dan de bezoekers. Die zijn er ‘glasmatig’ in drie soorten. Mensen zonder glas, mensen met een vol glas en mensen met een leeg glas. Alleen twee en drie zijn interessant. Groep drie sleur je naar je kraam en voer je zo snel als mogelijk dronken. Groep twee druk je een folder in de hand in de hoop dat ze met een leeg glas naar je terug komen. Wet 2: kijk naar glazen, niet naar mensen en glimlach te allen tijde vriendelijk.
We drinken rood of wit, als er maar alcohol in zit
Tot zover de marketing. De bezoekers zijn ook nog psychosociaal in te delen. De mensen zonder glas lijken stuk voor stuk AA’ers die verplicht naar een wijnmarkt moeten om de krachtmeting met zichzelf aan te gaan. Zij zijn herkenbaar aan de smachtende, treurige blik waarmee zij een aangebroken fles bekijken. De tweede groep is slechts met het doel gekomen zich zo snel mogelijk vol te laten lopen. ‘We drinken rood of wit, als er maar alcohol in zit’. De derde groep bestaat uit fijnproevers. Zij opereren bij voorkeur in een groepje en gaan op zoek naar onbekende wijnen. Dit is de gevaarlijkste categorie. Een groepslid wordt op verkenning gestuurd en op samenzweerderige manier wordt met de overige leden de buit beoordeeld. Zij testen alles. Niet alleen de wijn, ook jou. Instinctief weet je als importeur dat zij je kunnen maken of breken. Dan is er ook nog een buitencategorie die zonder meer mijn sympathie heeft: de opvoedende liefhebber. Een jonge moeder bestelde een glas wijn en liet haar zoon van zeven proeven. Toen ik haar vragend aankeek, antwoordde ze: Hij leert nu gaandeweg wat het is en dus is het over tien jaar niet meer spannend. Achter haar scharrelde een hunkerende AA’er voorbij…