Waarom zijn er zo weinig vrouwelijke wijnboeren? De wereld van het wijnboerisme wordt gedomineerd door mannen. Zelden prijkt in een wijnmagazine een vrouw trots op de foto. Misschien een idee voor een nieuw programma: wijngaard zoekt boerin, in plaats van boer zoekt vrouw…
Simpel geredeneerd is het vak van wijnbouwer een van de meest gelijkwaardige agrarische beroepen. Daar waar een man meer fysieke kracht in de schaal kan leggen om koeien en varkens in toom te houden, slijt in een wijngaard de rug van man en vrouw evenredig snel. Na vier uur in een kromgebogen houding takjes terugbuigen in de bedrading of druiven selecteren, komt geen normaal mens meer overeind. Tractor-rijden in de winterkou en gewassen spuiten in de verzengende hitte is voor niemand leuk. Wijn maken is dat dan gelukkig weer wel. Er is dus geen agrarische reden voor het ondertal van vrouwen. Dat wist koning Salomon al in 800 voor Chr. In het Bijbelboek Spreuken lezen we zijn lofrede op de vrouw: ‘Een sterke vrouw, wie zal haar vinden? Haar waarde gaat die van koralen ver te boven! Zij is als het schip van een koopman en haalt haar voedsel van ver. Zij staat op terwijl het nog nacht is, deelt proviand uit aan haar familie. Zij bekijkt een akker en koopt die; met de vrucht uit haar handen plant zij een wijngaard.’ Moeiteloos!
Keldermeesteres?
Tja, een sterke vrouw, wie zal haar vinden? Nou, ik! Afgelopen maart scharrelde ik op Prowein verzadigd langs de kraampjes in de regio Portugal op weg naar de uitgang. Ik was op zoek naar een Portproducent bij wijze van laatste afzakkertje, maar ik werd aangesproken door een kordate leeftijdgenote uit de Douro die lichte wijnen maakte. ‘Hier. Proeven!’ En terwijl ik de ene volle droge witte wijn na de andere kreeg, vertelde zij over haar wijngaard die in totaal 6 ha. bedroeg en die ze nagenoeg in haar eentje runde. Onder de indruk van haar wijnen en haar arbeidsethos, kreeg ik haar rode wijnen voorgeschoteld. Portugal op zijn mooist in een glas. ‘Wie is de keldermeester?’, vroeg ik. ‘Ik natuurlijk!’, was het antwoord. Ze vertelde vervolgens dat ze ruime ervaring had met het verschepen van wijnen naar Duitsland, dus Nederland zou ook geen probleem zijn. Aan het einde van de proeverij drukte ze me een gelikt boekwerkje in handen, waarin ik de informatie over haar wijnen nog eens op mijn gemak kon nalezen. Haar marketing was prima op orde. Die deed ze uiteraard ook helemaal zelf!