De bewust onbeschonken bestuurder in Limburg heeft mazzel. Met een beetje geduld kan hij binnen afzienbare tijd overal in Belgisch en Nederlands Limburg terecht voor die andere BOB. De Beschermde OorsprongsBenaming. De vraag is alleen: hoe lang is afzienbaar?
Daar waar Belgen en Nederlanders elkaar over en weer met regelmaat in de maling nemen, zijn de Limburgers aan weerszijde van de Maas een toonbeeld van eensgezindheid en doelgerichtheid. We moeten en zullen een BOB! Dit bij wijze van ultieme erkenning voor de wijnen uit de regio, vergelijkbaar met bekendere benamingen als het Franse DOC en AOC. In juni is zowel in België als in Nederland de naam Maasvallei Limburg als beschermde oorspongsbenaming aangevraagd. De wijnboeren die straks Maasvallei Limburg willen voeren, moeten aan een waslijst aan regelgeving voldoen, waar je de moed meteen van in de schoenen zakt. Aan de andere kant, menigeen brengt dat offer nu al voor de minder prestigieuze IGP status, die tegenwoordig door het leven gaat onder de naam Beschermde Geografische Aanduiding (BGA).
Maasvallei Limburg Vieilles Vignes
Het voorgaande klinkt als een klok, ware het niet dat er sprake is van stevige interne ruis. Niet de Limburgers onderling zijn verdeeld, nee, de edelen en de Piwi’s (PilzWiderstandsfähigen – tiendubbele letterwaarde met scrabble) staan lijnrecht tegenover elkaar. De toekomstige BOB-status geldt alleen voor de edele druivenrassen Auxerrois, Chardonnay, Pinot Blanc, Pinot Gris, Gewürztraminer, Riesling en Siegerrebe (een kruising van Madeleine Angevine en Gewürztraminer) voor wit. Voor rood komen Pinot Noir, Acolon (een kruising van Blaufränkisch en Dornfelder) en Dornfelder in aanmerking. In dit systeem is geen plek voor hybride schimmelresistente druivensoorten. Het veelgehoorde argument hiervoor is dat de PiWi’s minder complexe wijnen zouden geven en daardoor in kwaliteit ondergeschikt zijn aan de edele druivenrassen. Intussen maakt de Limburgse oenoloog Stan Beurskens prachtige rode wijnen, deels van PiWi’s, die menig deskundige in een blindproeverij gegarandeerd op het verkeerde been zetten. Een punt van juridische aard is dat de Europese wetgeving simpelweg (nog) niet is ingericht op de erkenning van schimmelresistente druivensoorten. De oplossing voor erkenning is gelegen in het feit dat iedere lidstaat zelf mag bepalen welke druivensoorten zij de BOB-status toekent. Daarmee zijn we weer terug bij de interne ruis tussen vóór en tegen. Toch zijn ook de edele rassen er nog niet. Mocht namelijk de nationale hindernis worden beslecht dan wacht nog de stroperigheid van de Europese Unie. Een schrale troost: tegen de tijd dat alles erdoor is, kan menig wijnboer met recht het predicaat ‘oude stokken’ op zijn fles zetten.